Krullers

Annien Kriel

“Engel, wat se goed is die?” kom dit uit die slaapkamer.  Pasgetroud trippel ek nader om die oorsprong van die vraag te ontrafel.

In die slaapkamer staar my eggenoot met ‘n frons op die voorkop na die bondeltjie op die vloer.  Pragtig toegedraai in ‘n mussie wat van oorskiet gordynmateriaal gemaak is (effe grys met blou en swart motiewe daarop) lệ my haarkrullers wat ek in die huwelik ingebring het.  Sulke groot groen en blou plastiek krullers (afhangende van die grote van die krul wat verlang word). Ongelukkig nie meer in die vorm toe dit in die winkel gekoop is nie, maar so effens gesmelt en misvormd.

“Verduidelik!” vra hy.  Nog steeds met die frons.

“Dis ‘n mussie.  Dis ‘n ronde sirkel met ‘n valletjie om met ‘n rek in.  Dit trek jy oor die krullers in die nag as jy daarmee gaan slaap sodat die nie uitval nie.”

“Nee.  Nie die mus nie.  Die krullers.  Hoe kry jy dit so?  Was daar ‘n brand in die koshuiskamer?”  Nog steeds die frons op die voorkop.

Ai, nou hoe verduidelik jy vir ‘n stadsjapie die  regmaak vir ‘n partytjie op Vanwyksvlei as die somtotaal van die krag op die plaas deur ‘n generator met 32volt Edison batterye verskaf word.

“Sien dis so,” probeer ek verduidelik.

“Daar is af en toe op ‘n Saterdagaand sulke 'surprise parties' by verskillende mense in die distrik in hulle waenhuise.  Partykeer met musiek met ‘n gramofoon gemaak of ander kere het van die mense  instrumente bespeel .  Oom Isak vd Westhuizen het die trekklavier gespeel.  Oom Koos Mostert die klitaar en oom  Koos le Roux die banjo.

Dis nie ‘n voorafbeplande ding nie. Hulle besluit sommer op die ingewing van die oomblik en dan bel mense mekaar op die lyne om te hoor wie kan kom.

Ons wat op die plaas is het nie 220 krag nie en is aan die weer uitgelewer met die gevolg is dat as jy jou hare gewas het kan dit naby middagete wees en die kans dat dit in die winters self sal droog word is skraal.  Die enigste oplossing is die Aga stoof. Dan gaan lệ jy op jou rug op die kombuisvloer op jou elemboe en druk jou kop in die oond.  
Ongelukkig is dit ook die tyd wat my ma en die bediendes  skarrel om die kos op die stoof betyds klaar te kry vir middagete.  Die braaiboud is amper gaar en le ¾ van die oond vol. In die ander gedeelte probeer ek nou my ingedraaide hare droog kry voordat  hulle my kom oplaai vir die partytjie.  Kort kort klouter iemand oor my om die patats of pampoen te roer of rond te skuif.  Intussen probeer ek die droogmaak  proses aanwakker  deur my kop dieper in die oond te druk, met die gevolg dat die krullers begin smelt van die hitte van die oond. Baie keer smelt die hare ook nog vas aan die krullers.”

Maar dis alles vir ‘n goeie doel. Want wie sal nou ooit kan dink dat die pragtige beehive tooisel, wild ge”tease” en dik gesprei vanmiddag nog ‘n oond met die braaiboud moes deel!